1. ทรัพย์สินที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีอยู่ก่อนสมรส  หมายถึง ทรัพย์สินที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีกรรมสิทธิ์อยู่ก่อนการสมรส ไม่ว่าจะเป็นสังหาริมทรัพย์หรืออสังหาริมทรัพย์ ไม่ว่าทรัพย์นั้นจะใหญ่หรือเล็ก จะมีค่าหรือไม่มี ทั้งนี้รวมไปถึงทรัพยสิทธิต่างๆด้วย เป็นต้น

2. ทรัพย์สินที่เป็นของใช้ส่วนตัว หมายถึง ทรัพย์สินที่แม้ว่าได้มาระหว่างสมรสไม่ว่าด้วยประการใดๆ เช่น นำสินสมรสไปเปลี่ยนมาเป็นของใช้ส่วนตัว ถ้าหากพิสูจน์ได้ว่าเป็นของส่วนตัว ก็ถือว่าเป็นสินส่วนตัวทั้งสิ้น คือ

• เครื่องแต่งกาย เช่น เสื้อผ้า กางเกง กระโปรง สร้อยคอ แหวน เป็นต้น แต่ทรัพย์สินนั้นจะต้องมีตามควรและเหมาะสมแก่ฐานะ
• เครื่องมือในการประกอบอาชีพของคู่สมรสฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง จะเป็นสินส่วนตัวได้ต่อเมื่อ เป็นเครื่องมือที่จำเป็นในการประกอบอาชีพนั้นจริง

3. ทรัพย์สินที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้มาโดยการรับมรดกหรือการให้โดยเสน่หาในระหว่างสมรส  หมายถึง

• ในการรับมรดกนั้น ไม่ว่าจะเป็นการรับมรดกในฐานะผู้รับพินัยกรรมหรือทายาทโดยธรรม ทรัพย์สินนั้นก็เป็นสินส่วนตัวทั้งสิ้น
• ส่วนการให้โดยเสน่หานั้น หมายถึง การให้โดยที่ผู้รับมิต้องตอบแทนแก่ผู้ให้อย่างใดๆ ทั้งสิ้น
  

  ---

สินสมรส คือ

1. ทรัพย์สินที่คู่สมรสได้มาระหว่างสมรส  หมายถึง นอกจากที่กฎหมายได้กำหนดไว้ว่าเป็นสินส่วนตัวแล้ว  ทรัพย์สินใดๆที่ได้มาในระหว่างสมรส ย่อมเป็นสินสมรสทั้งสิ้น   เช่น  “เงินเดือน”  “สัญญาจะซื้อจะขายที่ดิน เมื่อหย่ากัน สิทธิตามสัญญาถือเป็นสินสมรส”   “ทำสัญญาเช่าซื้อรถยนต์ขณะที่เป็นสามีภริยากัน สิทธิตามสัญญาเช่าซื้อถือเป็นสินสมรส”   “เงินบำนาญหรือสิทธิในการรับบำนาญแม้จะรับราชการก่อนมีการสมรสก็ถือเป็นสินสมรส”  เป็นต้น

2. ทรัพย์สินที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้มาโดยพินัยกรรมหรือโดยการให้ในระหว่างสมรส  หมายถึง ในระหว่างสมรสหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ทรัพย์สินมาโดย

• พินัยกรรม คือ พินัยกรรมต้องทำเป็นหนังสือและระบุว่าเป็น “สินสมรส” ทั้งนี้ไม่รวมถึงการได้มาจากการเป็นทายาทโดยธรรม
• การให้ คือ การให้ที่ต้องทำเป็นหนังสือ และหนังสือนั้นระบุว่าเป็น “สินสมรส”